پ1- از امام صادق (ع) فرمود: راستى خدا عز و جل را سه ساعت است در شب و سه ساعت در روز كه در آنها خود را تمجيد كند نخست ساعتهاى روز آن گاه است كه خورشيد در اينجانب مشرق برآيد به اندازهاى كه در عصر بالاى افق است تا غروب و ادامه يابد تا به وقت نماز نخست (يعنى نماز ظهر) و نخست ساعتهاى شبانه در ثلث آخر است تا سپيده دم، خداوند مىفرمايد:
راستى كه من منم پروردگار جهانيان، راستى كه من منم خداوند فرازنده و بزرگوار، راستى كه من منم خداوند با عزت حكمتدار، راستى كه من منم خداوند آمرزنده و مهرورز، راستى كه من منم خداوند بخشاينده و مهربان، راستى كه من منم خداوند مالك روز جزا، راستى كه من منم كه هميشه بوده و پيوسته هستم، راستى كه من منم آفريننده خير و شر، راستى كه من منم آفريننده بهشت و دوزخ، راستى كه من منم خداوند داناى نهان و عيان، راستى كه من منم خداوند مالك قدوس سلام مؤمن مهيمن عزيز جبار متكبر، راستى كه من منم خداوند آفريننده جانبخش صورتگر از آن من است نامهاى بهتر، راستى كه من منم خداوند بزرگ و برتر. گويد: سپس امام صادق (ع) فرمود: از بيان خودش كه كبرياء و بزرگى برازنده
پحضرت او است و هر كه در باره آن با وى ستيزد خدايش به دوزخ سرنگون سازد، سپس فرمود: هيچ بنده مؤمنى نيست كه اينها را بخواند و دل به درگاه خدا عز و جل داشته باشد جز اينكه خداوند حاجتش را بر آورد و اگر شقى باشد اميدوارم كه به سعادت مبدل شود.پ 2- از امام صادق (ع) فرمود: راستى خدا تبارك و تعالى خود را تمجيد كند در هر شب و روز سه بار و هر كه خدا را تمجيد كند بدان چه خداوند خود را بدان تمجيد كرده است و در حال شقاوت باشد خدايش به حال سعادت مبدل سازد، خداوند در تمجيد خود مىفرمايد: توئى خدا كه نيست شايسته پرستشى جز تو كه پروردگار جهانيانى، توئى خدا كه شايسته پرستشى نيست جز تو كه بخشاينده و مهرورزى، توئى خدا كه شايسته پرستشى نيست جز تو كه با عزت (والا) و بزرگوارى، توئى خدا شايسته پرستشى نيست جز تو كه مالك روز جزائى، توئى خدا شايسته پرستشى نيست كه جز تو آمرزنده و مهربانى، توئى خدا شايسته پرستشى نيست جز تو كه با عزت و حكمتدارى، توئى خدا شايسته پرستشى نيست جز تو كه آغاز آفرينش از تو است و به سوى تو بر مىگردد، توئى خدا (كه) نيست شايسته پرستشى جز تو هميشه بودى و پيوسته هستى، توئى خدا (كه) نيست شايسته پرستشى جز تو آفريننده هر خوب و بدى، توئى خدا نيست شايان پرستش جز تو كه آفريننده بهشت و دوزخى، توئى خدا نيست شايسته پرستشى جز تو يگانهاى و بىنياز، نه زاده است و زائيده نشده است، و نمى باشد براى او همتا هيچ كس، توئى خدا نيست شايسته پرستش جز تو ملك قدوس سلام مؤمن عزيز
جبار متكبّر، منزّه باد خدا از آنچه شريك او سازند، او است خداى آفريننده و جانبخش و صورتگر، از آن او است همه نامهاى نيكوتر، تسبيح گويدش هر آنچه در آسمانها و زمين است و او است عزيز و با حكمت (تا آخر سوره) توئى خدا نيست شايسته پرستشى جز تو كه بزرگوارى و بزرگى برازنده تو است.
