باب رياست‏طلبى

پ‏1- از معمر بن خلاد كه مردى را نزد أبو الحسن (ع) يادآورى كرد و گفت: رياست را دوست دارد.

پس آن حضرت فرمود: دو گرگ گرسنه و درنده در ميان گله گوسفندى كه چوپانان ندارد، زيانمندتر نيستند از زيان رياست در ديانت مسلمان.

 

پ‏2- از امام صادق (ع) كه فرمود:

هر كه دنبال رياست دود، هلاك شود.پ 3- از عبد اللَّه بن مسكان، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود:

بپرهيزيد از اين رئيسانِ رياست طلب كه به خدا سوگند كه تق و تق كفشها دنبال مردى، بلند نشود جز اينكه خود هلاك شود و ديگران را هم هلاك كند.پ 4- امام صادق (ع) فرمود:

ملعون است كسى كه رياست به خود بندد، ملعون است كسى كه قصد آن كند، ملعون است كسى كه آن را به خود بازگو كند.پ 5- از ابى حمزه ثمالى، گويد: امام صادق (ع) به من فرمود:

بپرهيز از رياست، و بپرهيز از اينكه دنبال مردم بروى، گويد:

گفتم: قربانت! رياست را فهميدم و اما اينكه دنبال مردم نروم يعنى چه؟ من دو سوّم هر چه دارم از اين است كه دنبال مردم رفتم، فرمود:

چنين نيست كه فهميدى، مقصود اين است كه مبادا مردى را بى‏دليل امام خود دانى و او را در هر چه گويد تصديق كنى.پ 6- از ابى الربيع شامى، گويد: امام باقر (ع) فرمود:

واى بر تو اى ابا ربيع! مبادا رياست بخواهى، مبادا گرگى‏

 

كنى (دنباله رو باشى خ ل) و به نام ما، مال مردم را بخورى كه خدا تو را فقير سازد، در باره ما مگو آنچه خود در باره خود نگفتيم، زيرا تو به ناچار بازداشت شوى و از تو بازپرسى شود، اگر راستگو باشى، ما تو را تصديق كنيم و اگر دروغگو باشى، تو را تكذيب كنيم.پ 7- از ابن مياح، از پدرش، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود:

هر كه رياست خواهد، به هلاكت رسد.پ 8- از محمد بن مسلم، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود:

 

آيا پندارى خوب و بد شما از هم شناخته نشود؟ آرى به خدا بدان شما آن كسانند كه دوست دارند دنبالشان بروند، به راستى او به ناچار دروغگو است يا در رأى خود درمانده است.