پ1- از حارث بن مغيره، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود:
مبادا چون يكى از شماها خواهد از پروردگار خود حاجتى براى دنيا و آخرت بخواهد بدان مبادرت كند تا آغاز سخن كند به ستايش و مدح خدا و طلب رحمت بر پيغمبر (ص) و سپس حوائجش را بخواهد.
پ2- از محمد بن مسلم، گويد: امام صادق (ع) فرمود:
راستى در كتاب امير المؤمنين (ع) است كه مدح پيش از در خواست است و هر گاه به درگاه خدا عز و جل دعا كنى، او را تمجيد كن، گفتم: چه گونهاش تمجيد كنم؟ فرمود:
مىگوئى: اى كسى كه به من از رگ گردن نزديكترى، اى كه هر چيز را خواهى به خوبى انجام دهندهاى، اى كسى كه ميان مرد و دلش حائل مىشوى، اى كسى كه او در نظر انداز برترى است، اى آنكه چيزى به مانندش نيست.پ 3- از امام صادق (ع)، فرمود:
همانا كه آن (يعنى آداب دعا) مدح است و ستايش و سپس اقرار به گناه، سپس در خواست راستش اين است كه به خدا هيچ بندهاى از گناه بيرون نشود جز به اقرار و اعتراف.پ 4- از امام صادق (ع) مانند همين روايت 3 (با اين تفاوت) كه فرمود: سپس ثناء و سپس اعتراف به گناه كن و سپاسگزار و تسبيح و تهليل بگو و بر او ستايش كن و صلوات بفرست بر محمد و آل محمد (ص) سپس در خواست كن تا به تو عطا شود.پ 5- از حارث بن مغيره كه امام صادق (ع) فرمود:
هر گاه خواهى دعا كنى، خدا عز و جل را تمجيد كن و سپاسگزار و تسبيح و تهليل بگو و بر او ستايش كن و صلوات بفرست بر محمد و آل محمد (ص) سپس درخواست كن تا به تو عطا شود.پ 6- امام صادق (ع) فرمود: هر گاه يكى از شماها حاجتى
خواهد، بايد پروردگارش را ستايش كند و مدح گويد، زيرا چون مردى حاجتى از سلطان جويد، براى او سخنى آماده سازد كه بهتر از آن نتواند، پس هر گاه حاجت خواستيد، خداى عزيز جبار را تمجيد كنيد و مدح نمائيد و بر او ستايش كنيد، مىگوئى: اى بخشندهترين هر كه عطا كرده و بهترين كسى كه از او خواهش شده، اى مهربانتر كسى كه از او مهر خواهند، اى يگانه، اى بىنياز، اى كسى كه نزادهاى و زائيده نشدى و نمىباشد براى او همتاى، اى كسى كه نگرفته است همسرى و نه فرزندى، اى كسى كه هر چه مىخواهد، مىكند، و هر چه اراده سازد، بدان حكم مىدهد و هر چه را دوست دارد، اجراء مىنمايد، اى كسى كه ميان مرد و دلش حائل مىشود، اى كسى كه در منظره اعلا است، اى كسى كه به مانندش چيزى نيست، اى شنوا اى بينا. و از نامهاى خدا عز و جل بسيار بياور، زيرا نامهاى خدا بسيار است و صلوات فرست بر محمّد (ص) و آلش و بگو: بار خدايا از روزى حلالت بر من وسعت بده و به اندازهاى كه آبروى خود را نگهدارم و آنچه بر من سپرده است بپردازم به وسيله آن، و رحم خود را پيوست دارم و كمك كنم و برايم در حج و عمره كمك باشد.
و فرمود: مردى به مسجد در آمد و دو ركعت نماز خواند و از خدا عز و جل درخواست كرد، سپس رسول خدا (ص) فرمود: اين بنده شتابانه به درگاه پروردگارش رفت و ديگرى آمد و نماز گزارد و سپس خدا عز و جل را ستايش كرد و صلوات بر پيغمبر فرستاد (و آلش) پس رسول خدا (ص) فرمود: درخواست كن تا به تو عطا شود.پ 7- امام صادق (ع) فرمود:
مردى به مسجد آمد و هنوز ستايش خدا نكرده و صلوات بر پيغمبر (ص) نفرستاده آغاز خواهش از خدا نمود، پس رسول خدا (ص) فرمود: اين بنده شتابانه به درگاه پروردگارش رفت، سپس ديگرى آمد و ستايش خدا عز و جل نمود و صلوات بر رسول خدا (ص) فرستاد و رسول خدا (ص) فرمود: درخواست كن تا به تو عطا شود، سپس فرمود: در كتاب على (ع) است كه ستايش بر خدا و صلوات بر رسولش پيش از درخواست است و مقدمه آن است و راستى يكى از شماها كه نزد مردى آيد و حاجتى خواهد، دوست دارد كه پيش از درخواست حاجتش براى او سخن خوشى گويد.8- از عثمان بن عيسى، از كسى كه براى او باز گفته كه گويد: به امام صادق (ع) گفتم: دو آيه در قرآن خدا است عز و جل كه آنها را مىجوئيم و نمىيابيم، فرمود: آن دو كدامند؟ گفتم: قول خدا عز و جل (60 سوره مؤمن): «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم»، ما او را مىخوانيم و اجابتى دريافت نمىكنيم، فرمود: به نظر تو خداوند وعده خلافى مىكند؟ گفتم: نه، فرمود: پس اين از چه راه است؟
گفتم: نمىدانم، فرمود: ولى من به تو خبر مىدهم، هر كه خدا عز و جل را اطاعت كند در آنچه به او فرمان داده است و سپس او را از جهت دعا بخواند، خدا اجابت كند، گفتم: جهت دعا چيست؟
فرمود: راه دعا اين است كه خدا را سپاسگزارى و حمد كنى و نعمتى كه به تو داده است ياد آور شوى و سپس او را شكر گزارى و سپس صلوات فرستى بر محمد (ص) و آلش و سپس گناهان خود را ياد كنى و بدانها اعتراف نمائى و سپس از آنها به خدا پناه برى، اين راه دعا است، سپس فرمود: آيه ديگر چيست؟ گفتم: قول خدا عز و جل (39
سوره زمر): «و هر آنچه را از هر چه باشد خرج كنيد عوضش را مىدهد و او بهترين روزى دهندهها است»، من خرج مىكنم و عوضش را نمىبينم، فرمود: به نظر تو خدا عز و جل خلف وعده مىكند؟ گفتم: نه، فرمود: پس اين از چيست؟ گفتم: نمىدانم، فرمود: اگر چنانچه هر يك از شماها مالى را از راه حلالش به دست آورد و آن را در راه حلالش خرج كند و هيچ درهمى (ريالى) خرج نكند جز آنكه به او عوض داده شود.پ 9- از امام صادق (ع) فرمود:
هر كه شاد شود كه دعايش به اجابت رسد، بايد كسب خود را پاك و حلال كند.
