پ1- از مفضل، گويد: به امام صادق (ع) گفتم: قربانت دعاء جامعى به من بياموز، به من فرمود:
خدا را سپاس گذار زيرا هيچ نمازگزارى نماند جز اينكه برايت دعا كند، مىگويد: خدايا بشنو سخن كسى كه تو را سپاس گذارد.پ 2- از محمد بن مروان، گويد: به امام گفتم: كدام عمل به درگاه خدا عز و جل محبوبتر است؟
در پاسخ فرمود: اين است كه او را سپاس گوئى.پ 3- امام صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) را شيوه بود كه هر روز سيصد و شصت بار خدا را حمد مىكرد به شماره رگهاى تن انسان، مىفرمود:
سپاس از آن پروردگار جهانيان است بسيار است، در هر حال.پ 4- رسول خدا (ص) فرموده است كه: در آدمى زاده سيصد و شصت رگ است كه يك صد و هشتاد از آنها آرام است و اگر رگ جنبندهاى آرام شود، خوابش نبرد و اگر رگ آرامى بجنبد، خوابش
نبرد و رسول خدا (ص) را شيوه چنان بود كه چون بامداد مىكرد سيصد و شصت بار مىفرمود: سپاس از آن پروردگار جهانيان است بسيار بر هر حال، و هر گاه بامداد مىكرد به همان شماره اين ذكر را مىگفت.پ 5- از امام صادق (ع)، فرمود:
هر كه در هر بامداد چهار بار بگويد: الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ، هر آينه شكر آن روز را كرده است، و هر كه آن را در شام بگويد، شكر آن شبش را ادا كرده است.پ 6- يكى از اصحاب امام صادق (ع) فرمود:
هر دعائى كه پيش از آن حمد خدا نباشد نيمه است و پى بريده است، حمد خدا بايد و سپس ستايش او، من گفتم: نمىدانم چه اندازه از تحميد و تمجيد بس است؟
فرمود: مىگويد: بار خدايا! توئى آغاز و پيش از تو چيزى نيست، و توئى انجام و پس از تو چيزى نيست، توئى آشكارا و فرازتر از تو چيزى نيست، و توئى نهان و در برابر تو چيزى نه، و توئى عزيز و حكمتدار.پ 7- گويد: پرسيدم از امام صادق (ع) كه در تحميد و تمجيد چه اندازه بس است؟
فرمود: مىگوئى: سپاس از آن خدا است كه فراز است و بر هر چه چيره است و سپاس از آن خدا است كه مالك است و توانا و سپاس از آن خدا است كه درون است و آگاه و حمد از آن خدا است كه (زندهها را بميراند) و مردهها را زنده كند و او بر هر چه توانا است.
