قرآن مجيد
پ1- التوبه (آيه 79) آنان كه ليچار گويند بمؤمنان صدقه بخش و آنان كه جز دسترنج خود را نيابند مسخره كنند خدا آنان را مسخره كند و عذاب دردناكى دارند.پ 2- الزمر (آيه 56) اينكه كسى گويد اى افسوس بر تقصير بدرگاه خدا و بر اينكه از مسخرهكنان بودم.پ 3- المؤمن (آيه 19) ميداند اشارت خائنانه چشمها را و آنچه نهان دارند دلها.
پ4- الحجرات (آيه 11) ايا كسانى كه گرويديد مسخره نكنند مردانى مردان ديگر را بسا كه بهتر از آنانند و نه زنانى زنان ديگر را بسا كه بهتر از آنانند و ليچار بخود نگوئيد و لقب بهم نپرانيد بد است نام فاسقانه پس از ايمان آوردن و هر كه توبه نكند همانا از ستمكارانند.پ 5- القلم (آيه 10) فرمان مبر از هر پر سوگند خوار. 11- بدگو و دونده به سخن چينى.پ 6 المطففين (29) راستى آنها كه بدكارهاند بكسانى كه گرويدند مىخندند. 30- و چون بدانها گذرند بهم چشمك زنند. 31- و چون نزد خاندانشان برگردند شيرين زبانى كنند. 32- و چون آنها را بينند گويند راستى اينان گمراهانند. 33- و فرستاده نشدند كه پاسبان آنان باشند. 34- پس امروزه آنان كه گرويدند بكافران مىخندند 35 بر بالاى تختها نگاه مىكنند 36 آيا پاداشى دارند كفار بدان چه كردهاند.پ 7- الهمزه: واى بر هر بدگو و عيبجوى رو در رو.
اخبار باب
پ1- صحيفه الرضا: تا رسول خدا (ص) كه فرمود: كه موسى بن عمران دست بلند كرد و بدرگاه پروردگارش خواهش كرد و گفت: پروردگارا هر جا ميروم آزار ميكشم خداى تعالى باو وحى كرد اى موسى در ميان قشونت يك چشمكزنى هست؟ گفت: پروردگارا مرا باو رهنمائى كن خداى تعالى باو وحى كرد من چشمكزن جاسوس را دشمن دارم پس چگونه جاسوس باشم
