باب صد و هفتم در باره در خانه‏هائى كه رفت و آمد در آنها شايسته است و برخى نوادر

 [اخبار باب‏]

پ‏1- خصال: تا امير مؤمنان (ع) فرمود: فرزانگان گذشته روزگار مى‏گفتند رفتن بد خانه‏ها ده راه شايسته دارد يكم: رفتن بخانه خدا براى انجام حج و پرداخت حق آن و اداء واجب در آن.

دوم، بدر خانه فرمانگزارانى كه فرمانبريشان پيوسته بفرمانبرى از خداست عز و جل، و حقشان واجب است و سودشان كلان و زيانشان سخت.

سوم: در خانه عالمانى كه دانش دين و دنيا از آنها استفاده شود.

چهارم: در خانه‏هاى كسانى كه بخشنده‏اند و دارائى خود را بدهند براى تحصيل مدح و اميد ثواب آخرت.

پنجم: در خانه كم‏خردانى كه نياز بدانها باشد در برخورد با پيشامدها و پناهند براى انجام و برآورد نيازها.

ششم: در خانه‏ها كه از آن اشراف است كه از آنها آبرو و مردانگى و حاجت طلبند.

هفتم: در خانه‏ها كه از آنها اميد كسب راى و مشورت شود و حزم و دورانديشى بدست آيد و آمادگى براى هر چه بدان نياز است.

هشتم: در خانه برادران دينى كه پيوند با آنها واجب است و اداى حقوقشان لازم است.

نهم: در خانه دشمنانى كه با مدارا كردن شرورشان آرام شود و با نرمش و لطف و ديدار

 

دشمنيشان فرو كشد.

 

دهم: در خانه كسانى كه بآميزش بدانها سودى برده شود و از آداب خويشان بهره برند و گفتگو با آنها آرامش بخش است.پ 2- نهج البلاغه: فرمود (ع) ميانجى بال و پر خواستار است.پ و فرمود: نابود شدن حاجت بهتر است از آنكه از نااهل خواسته شود.