باب چهل و هفتم در باره رفيق سفر و شمار آنها و حكم كسى كه تنها سفر كند

اخبار باب‏

1- خصال: تا امام كاظم (ع) فرمود: لعن كرده رسول خدا (ص) سه تا را: آنكه توشه‏اش را تنها خورد، و سوارى كه در بيابان تنها برود، و كسى كه تنها در خانه‏اى بخوابد.

 

پ‏2- همان: تا رسول خدا (ص) كه فرمود: دوست‏ترين ياران بدرگاه خدا عز و جل چهارند و جمعى بيش از هفت نباشند جز كه جنجال و ناراحتى آنان فزون گردد.پ 3- همان: تا رسول خدا (ص) كه فرمود: بهترين ياران سفر چهارند و بهترين دسته‏هاى گشتى جنگجو چهار صد و بهترين لشكر چهار هزار نفر، و هرگز دوازده هزار نفر از كمى شكست نخورند اگر شكيبا و جدى باشند.پ 4- محاسن: تا امام كاظم (ع) فرمود: هر كه تنها سفر كند گويد:

ما شاء الله لا حول و لا قوه الا بالله اللهم انس وحشتى و اعنى على وحدتى و اد غيبتى.

 

پ‏5- همان: تا امام باقر (ع) كه در سفارش پيغمبر (ص) بعلى (ع) بود كه اى على تنها بسفر مرو كه شيطان با تنها است و از دو تا دورتر است، اى على راستى مرديكه تنها سفر كند گمراه است و دو تا باشند دو گمراهند، و سه تا همراهند.پ 6- همان: تا امام كاظم (ع) كه فرمود: رسول خدا (ص) سه كس را لعن كرده، يكى سوار تنها در بيابان پهنا.پ 7- همان: تا اسماعيل بن جابر كه در مكه نزد امام ششم (ع) بودم كه يكى از مدينه نزد آن حضرت آمد فرمودش چه كسى همراهت بود؟ گفت كسى نبود آن حضرتش فرمود: آگاه باش كه اگر من پيش تو آمده بودم خوب ادبت ميكردم سپس فرمود: يكى شيطان است و دو تا دو شيطان و سه تا ياران هم و چهار تا رفيقان باشند.پ 8- همان: تا رسول خدا (ص) فرمود: يك شب بسر بر در يك خانه تنها شيطان است، و دو تا پريشان دل و سه تا همدم.پ 9- همان: تا رسول خدا (ص) كه فرمود: بشما خبر ندهم ببدتر مردم؟ گفتند: چرا يا رسول الله فرمود: كسى كه تنها سفر كند و از مهمان دريغ كند و غلام خود را بزند.پ 10- نهج البلاغه: در وصيتش بحسن فرمود: وارس رفيق را پيش از راه، و همسايه را پيش از تهيه خانه.