دوستى و دشمنى براى خداوند

پ‏1- حضرت امام حسن عسكرى عليه السّلام از پدرانش عليهم السّلام روايت مى‏كند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله فرمود: اى بنده خدا براى خداوند دوستى و دشمنى كنيد، و با هر كس كه مى‏خواهيد ارتباط برقرار كنيد و يا دوستى نمائيد خداوند را در نظر بگيريد و در دشمنى هم اين چنين باشيد.

كسى به دوستى خداوند نمى‏رسد مگر اين چنين باشد، و شخصى مزه ايمان را

 

نخواهد چشيد مگر اين گونه قدم بردارد و همه كارش براى خداوند باشد، اگر چه نماز و روزه‏اش زياد گردد،پ امروز دوستى و برادرى و ارتباط روى مسائل مادى و دنيائى قرار گرفته، و مردم بخاطر رسيدن به دنيا با هم دوستى مى‏كنند و ارتباط برقرار مى‏نمايند و يا با هم دشمن مى‏باشند.

اين نوع دوستى‏ها و دشمنى‏ها كه براى دنيا مى‏باشد در نزد خداوند ارزش و اعتبارى ندارند، راوى گويد: عرض كردم من از كجا بدانم كه دوستى و يا دشمنى من براى خدا مى‏باشد، دوست خدا كيست تا من با او دوست باشم و دشمن خدا كدام است تا با او دشمنى كنم.

در اين هنگام رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله بطرف على عليه السّلام اشاره كردند و گفتند اين شخص را مشاهده مى‏كنى گفت: آرى فرمود: دوست اين دوست خدا و دشمنش دشمن خدا مى‏باشد، و شما هم آنها را دوست و يا دشمن داشته باشيد، شما دوست او را دوست داشته باشيد اگر چه قاتل پدرت و يا فرزندت باشد و دشمن او را دشمن بدار اگر چه پدرت و يا فرزندت باشد.پ 2- سعيد اعرج گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: محكم‏ترين رشته ايمان آن است كه محبت و دشمنى شما براى خداوند باشد، هر چه مى‏دهى در راه خدا بدهى، و به هر كس هم كه نمى‏دهى براى خدا ندهى.پ 3- علاء بن فضيل گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كس كافرى را دوست بدارد خداوند را به خشم آورده و هر كس كافرى را دشمن بدارد با خداوند دوستى كرده است، بعد از اين فرمود: كسى كه با دشمن خدا دوستى مى‏كند با خداوند دشمن مى‏باشد.پ 4- امام عليه السّلام در تفسير آيه شريفه «يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ» فرمود:

يعنى دوستان كه با همديگر دشمنى مى‏كنند، حضرت صادق عليه السّلام فرمود: هر دوستى كه در دنيا براى خداوند نبوده روز قيامت تبديل به دشمنى مى‏گردد، امير المؤمنين عليه السّلام فرمودند: فرداى روز قيامت ظالم دست خود را گاز مى‏گيرد، روز كوچ كردن نزديك مى‏باشد، دوستان روز قيامت از دوستى خود پشيمان خواهند

 

شد جز پرهيزكاران.پ 5- سعيد بن يسار گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: مگر دين جز محبت چيز ديگرى هم هست خداوند متعال فرموده: اى محمد به مردم بگو اگر خداوند را دوست مى‏داريد از من پيروى كنيد تا خداوند شما را دوست بدارد.پ 6- فضيل گويد: امام جعفر صادق سلام اللَّه عليه فرمود: اگر مردى دينش را دوست دارد بايد برادران خود را هم دوست بدارد.پ 7- امام جواد جعفر ثانى عليه السّلام فرمود: خداوند متعال به يكى از پيامبران وحى كرد زهد شما در دنيا براى شما آسايش و راحتى مى‏آورد انقطاع شما بطرف من و بريدن از همه تو را عزت مى‏دهد، آيا تاكنون با دشمن من دشمنى كرده‏اى، و يا با دوستان من دوستى نموده‏اى.پ 8- ابو محمد عسكرى عليه السّلام فرمود: دوستى نيكان با نيكان پاداش براى نيكان مى‏باشد دوستى بدكاران يا بدكاران فضيلتى براى نيكان است، دشمنى بدان با نيكان، زينت نيكان بوده، و دشمنى نيكان يا بدكاران رسوائى براى بدان است.پ 9- ابو عبيده حذاء گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كس براى خدا دوستى كند، و براى او دشمنى نمايد، براى رضاى خدا عطا كند و براى او ندهد، او از كسانى است كه ايمانش كامل است.پ 10- ابو عبيده حذاء گويد: حضرت باقر عليه السّلام فرمود: اى زياد كجا هستى مگر دين جز محبت چيز ديگرى هم مى‏باشد مگر متوجه نيستى كه خداوند فرمود: اگر خداوند را دوست مى‏داريد از من متابعت كنيد تا خداوند هم شما را دوست بدارد و گناهان شما را بيامرزد.

مگر متوجه نيستى كه خداوند به محمد صلى اللَّه عليه و اله فرمود: پروردگار ايمان را محبوب شما قرار داد و آن را در دل شما زينت بخشيد، در جاى ديگر فرموده: آنها دوست مى‏دارند كسانى را كه بطرف شما مهاجرت مى‏كنند، فرمود: دين محبت است و محبت هم دين مى‏باشد.پ 11- حسين بن مصعب گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم فرمود: هر كس‏

 

خداوند را دوست بدارد و دشمنش را مبغوض داشته باشد و اين بغض براى مقاصد دنيوى نباشد روز قيامت اگر به اندازه كف دريا هم گناه بياورد خداوند گناهانش را عفو مى‏كند.پ 12- سعيد اعرج گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: از محكم‏ترين رشته‏هاى ايمان آن است كه براى خداوند دوستى كنى و يا دشمنى نمائى، و براى رضاى خدا عطا كنى، و يا منع نمائى.پ 13- سلام بن مستنير گويد: حضرت باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله فرمودند: دوست داشتن مؤمن براى ايمانش از بزرگترين شعبه‏هاى ايمان مى‏باشد، آگاه باشيد هر كس براى خدا دوست بدارد، و براى او دشمنى كند، و براى او عطا كند و يا منع نمايد او از برگزيدگان خداوند بشمار خواهد آمد.پ 14- ابو بصير گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: كسانى كه براى خداوند با هم دوست مى‏گردند، روز قيامت در منبرهائى از نور قرار مى‏گيرند، از آنها نورى ظاهر مى‏شود كه همه جا را روشن مى‏كند و مردم همه آنها را مشاهده مى‏نمايند، در اين هنگام گفته مى‏شود اين‏ها كسانى بودند كه براى خداوند با هم دوست شدند.پ 15- فضيل بن يسار گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم حب و بغض از ايمان مى‏باشد فرمود: مگر ايمان جز حب و بغض چيز ديگرى هست، و بعد اين آيه شريفه را تلاوت كردند: «حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيانَ أُولئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ».پ 16- عمرو بن مدرك طائى گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله به اصحاب خود فرمودند كدام يك از رشته‏هاى ايمان استوارتر است، گفتند: خدا و رسولش به اين موضوع داناترند، در اين جا بعضى از آنها گفتند: زكاة است، و بعضى اظهار داشتند روزه مى‏باشد و دسته‏اى هم گفتند حج و عمره است و بعضى هم گفتند جهاد مى‏باشد.

در اين هنگام رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله متوجه ياران خود شدند و فرمودند آنهائى كه شما گفتيد درست مى‏باشد ولى مقصود آنها نيستند، محكم‏ترين رشته‏هاى ايمان‏

 

محبت براى خدا و دشمنى براى خدا مى‏باشد، و با دوستان خدا دوست بودن و بيزارى و برائت از دشمنان خدا نمودن و بريدن از آنها.پ 17- ابو الجارود از امام باقر عليه السّلام روايت مى‏كند كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله فرمود:

كسانى كه براى خدا با هم دوست مى‏شوند روز قيامت در يك زمينى از زبرجد سبز در سايه راست عرش خداوند قرار مى‏گيرند اگر چه هر دو طرف آن راست مى‏باشد.

چهرهاى آنها از برف سفيدتر و از خورشيد تابان درخشنده‏تر است، فرشتگان مقرب و پيامبران مرسل به مقام آنها غبطه مى‏خورند، مردم سؤال مى‏كنند اين جماعت از چه گروهى مى‏باشند گفته مى‏شود اين‏ها براى خداوند با هم دوستى مى‏كردند.پ 18- ابو حمزه ثمالى گويد: امام على بن الحسين عليهما السّلام فرمود: هنگامى كه خداوند گذشتگان و آيندگان را جمع كند منادى در بين مردم فرياد ميزند كجا هستند كسانى كه براى رضاى خداوند با هم دوست مى‏شدند و به هم اظهار علاقه مى‏كردند.

در اين جا گروهى از جاى خود بلند مى‏شوند، به آن‏ها گفته مى‏شود وارد بهشت گرديد و شما حساب و كتابى نداريد، فرشتگان با آنها روبرو مى‏شوند و مى‏گويند شما كجا مى‏رويد، مى‏گويند ما بدون حساب مجاز هستيم بطرف بهشت برويم و در آن جا اقامت كنيم.

فرشتگان از آن‏ها سؤال مى‏كنند شما از كدام دسته هستيد، مى‏گويند ما كسانى مى‏باشيم كه براى رضايت خداوند با هم دوست مى‏شديم و براى او دشمنى مى‏كرديم، فرشتگان مى‏گويند برويد و از پاداش نيكوكاران استفاده كنيد و اين پاداش‏ها بر شما گوارا باد.پ 19- داود بن فرقد گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: سه چيز از علامات مؤمن مى‏باشد خدا را بشناسد به دوستان و دشمنان خود هم معرفت داشته باشد.پ 20- حفص بن بخترى گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: مردى شما را دوست‏

 

دارد و مقام و موقعيت و افكار و عقائد شما را هم مى‏داند، خداوند او را به خاطر اين محبت وارد بهشت مى‏كند، و مردى شما را بخاطر عقيده شما دشمنى مى‏كند خداوند او را هم به خاطر دشمنى با شما وارد دوزخ مى‏نمايد.پ 21- جابر جعفى گويد: هر گاه مى‏خواهى بدانى در شما خيرى هست به دلت نگاه كن اگر بندگان مطيع خدا را دوست مى‏دارد و معصيت‏كاران را از خود طرد مى‏كند در تو خيرى وجود دارد و خداوند شما را دوست مى‏دارد.

اما از آن طرف اگر مشاهده كردى دلت همواره با معصيت‏كاران مى‏باشد و به آنها تمايل دارد و با دوستان خدا و اهل طاعت بغض و كينه نموده و آن‏ها را دوست نمى‏دارد، بدان در تو خيرى نيست و خداوند دشمن تو مى‏باشد، و آدمى با كسى كه دوست دارد محشور است.پ 22- يكى از رواة از امام باقر عليه السّلام روايت مى‏كند كه فرمود: اگر مردى را براى خداوند دوست بدارد خداوند بخاطر محبت به او پاداش مى‏دهد اگر چه محبوب در علم خدا از اهل دوزخ باشد.

از آن طرف اگر شخص ديگرى را دشمن بدارد و با او بخاطر كارهاى زشت وى ارتباط نداشته باشد خداوند او را به خاطر بغض وى پاداش مى‏دهد اگر چه آن مرد در علم خداوند از اهل به بهشت باشد.پ 23- بشير كناسى گويد: امام جعفر صادق عليه السّلام فرمود: گاهى محبت براى خدا و رسول مى‏باشد و گاهى هم براى دنيا، آنچه براى خدا و رسول باشد ثواب او با خدا مى‏باشد و هر چه براى دنيا باشد ارزشى ندارد.پ 24- سماعة بن مهران گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: دو نفر مسلمان با هم برخورد مى‏كنند بهترين آن دو كسى است كه محبت او بيشتر باشد.پ 25- صفوان جمال گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: هر گاه دو مؤمن با هم ملاقات كنند بهترين آنها كسى است كه نسبت به برادر مؤمن خود بيشتر محبت داشته باشد.پ 26- اسحاق بن عمار گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كس محبت و يا بغض‏

 

او براى دين نباشد او دين ندارد.پ 27- صالح بن بشير دهان گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: مردى ولى خداوند را دوست مى‏دارد ولى نمى‏داند او چه مى‏گويد، خداوند او را وارد بهشت مى‏كند، و مردى هم ولى خدا را دشمن مى‏دارد و نمى‏داند او چه مى‏گويد خداوند او را وارد جهنم مى‏نمايد.پ 28- امام باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله فرمودند: مرا از محكم‏ترين ريسمان‏هاى دين اطلاع دهيد، گفتند: يا رسول اللَّه آن نماز مى‏باشد، فرمود: نماز اين چنين نيست، گفتند زكاة فرمود زكاة هم نيست.

اصحاب بار ديگر اظهار داشتند جهاد مى‏باشد فرمودند جهاد هم نيست، گفتند: يا رسول اللَّه پس خود ما را خبر دهيد، رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله فرمودند: آن حب و بغض در راه خدا مى‏باشد.پ 29- امام صادق عليه السّلام فرمود: كسى كه در راه خدا دوستى مى‏كند دوست خدا هم مى‏باشد و كسى كه براى خدا مورد محبت قرار مى‏گيرد محبوب خدا هم مى‏باشد، زيرا آنها براى خداوند همديگر را دوست مى‏دارند.

رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله فرمودند: آدمى با كسى كه مورد محبت او هست مى‏باشد هر كس بنده‏اى را براى خدا دوست بدارد خداوند را دوست داشته است، و كسى كه خدا را دوست بدارد خداوند او را دوست مى‏دارد.

رسول اكرم صلى اللَّه عليه و اله فرمود: بهترين مردم بعد از پيامبران كسانى هستند كه خداوند را دوست مى‏دارند و براى او ديگران را هم دوست خود مى‏گيرند، هر محبتى غير از خدا علت‏هاى ديگرى دارد كه موجب دورى مى‏شود مگر اين دو محبت.

محبت خدا و محبت افراد براى خدا همواره موجب سود و زيادتى فضل مى‏گردد و در آن هرگز نقصانى پديد نمى‏آيد، خداوند متعال فرموده: الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ زيرا محبت تبرى از غير محبوب مى‏باشد.

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: پاك‏ترين چيز در بهشت و لذيذترين آنها محبت‏

 

خداوند و يا محبت براى خداوند و يا حمد و سپاس او مى‏باشد، خداوند متعال در قرآن فرمود وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ.پ اين مطلب در هنگامى معلوم مى‏گردد كه همگان بهشت را با نعمت‏ها مشاهده كنند، و نيكوكاران را در آن جا بنگرند و از پاداش آنها مطلع گردند، در اين هنگام محبت آنها به جوش مى‏آيد و همگان فرياد مى‏زنند الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ.* 30- امام حسن عسكرى عليه السّلام فرمودند: رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله فرمود: اى گروه مردمان دوستان ما را دوست بداريد همان گونه كه خاندان ما را دوست مى‏داريد، اين زيد بن حارثه و پسرش اسامة بن زيد از خواص ما هستند شما آن دو را دوست بداريد.

سوگند به خدائى كه محمد را بر حق مبعوث كرد دوستى آن دو به شما سود مى‏رساند، پرسيدند يا رسول اللَّه چگونه دوستى آنها به ما سود مى‏رساند فرمود:

آن دو روز قيامت با گروهى نزد على عليه السّلام مى‏آيند كه از ربيعه و مضر هم زياد مى‏باشند.

آن دو مى‏گويند اى برادر رسول خدا اين جماعت بخاطر محمد رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله با ما دوست شدند و به جهت شما به ما اظهار علاقه كردند، در اين هنگام على عليه السّلام جواز عبور از صراط را براى آنها مى‏نويسند.

آن جماعت پس از گرفتن جواز عبور مى‏كنند و سالم وارد بهشت مى‏شوند، زيرا هيچ كس از امت محمد صلى اللَّه عليه و اله وارد بهشت نمى‏گردد مگر اينكه على عليه السّلام جواز عبور او از پل صراط صادر نمايد.

اكنون اكنون اگر مى‏خواهيد سالم از صراط عبور كنيد، و با غنيمت وارد بهشت گرديد بعد از محبت محمد و آل او عليهم السّلام با مواليان او هم دوست باشيد، و بعد اگر مى‏خواهيد محمد در نزد خداوند از شما تكريم كند شيعيان محمد و على را هم دوست داشته باشيد.

در بر آوردن حوائج برادران مؤمن خود كوشش كنيد، و بدانيد هر گاه‏

 

خداوند شيعيان و دوستان ما را وارد بهشت مى‏كند منادى در ميان بهشت فرياد مى‏زند شما به رحمت من وارد بهشت شديد اينك بقدر محبت خود به شيعيان محمد و على آن را بين خود تقسيم كنيد.

شما به همان اندازه كه خاسته‏هاى برادران مؤمن خود را انجام مى‏داديد از بهشت سهم داريد و هر كس محبت او نسبت به شيعيان و حقوق مؤمنان زيادتر بوده اينك به درجات بالاترى خواهد رسيد، در آنجا گروهى از نظر جا و مكان و داشتن قصور و باغ‏ها بر گروهى امتياز دارند و مقام بالاترى پيدا مى‏كنند.پ 31- ابو هريره گويد: رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله فرمود: در اطراف عرش منبرهائى از نور قرار دارند گروهى بالاى آن منابر قرار دارند كه لباسها و صورت‏هاى آنها از نور مى‏باشد، آنان پيامبران نيستند ولى پيامبران و شهداء به حال آنها غبطه مى‏خورند.

اصحاب و ياران رسول صلى اللَّه عليه و اله سؤال كردند يا رسول اللَّه آنها از كدام طبقه هستند ما را در اين موضوع روشن كنيد، فرمود: آنها كسانى مى‏باشند كه براى خداوند با هم دوستى مى‏كنند و با هم مجالست دارند و از يك ديگر ديدن مى‏نمايند.پ 32- روايت شده كه خداوند متعال به موسى عليه السّلام فرمود: آيا براى من كارى كرده‏اى گفت: آرى برايت نماز گزارده‏ام و روزه گرفته‏ام و صدقه داده‏ام و ذكر تو را گفته‏ام، فرمود اى موسى نماز دليل ايمان و اسلام تو مى‏باشد.

روزه هم تو را نگه مى‏دارد، صدقه تو را در سايه خود حفظ مى‏كند و از گزند آفتاب تو را نگه مى‏دارد، ذكر هم براى تو نور مى‏آورد، كدام عمل را براى من بجاى آوردى، موسى گفت: مرا به آن عمل راه‏نمائى بفرمائيد تا آن را بدانم و انجام دهم.

خداوند متعال فرمود: اى موسى آيا يكى از دوستانم را دوست گرفته‏اى، و يا يكى از دشمنان مرا دشمن گرفته‏اى، در اين هنگام موسى عليه السّلام متوجه شد كه بهترين اعمال در نزد خداوند محبت براى خدا و دشمنى براى خدا مى‏باشد.

به همين حديث اشاره مى‏كند امام رضا عليه السّلام كه در يكى از نوشته‏هايش‏

 

 

فرمودند: با آل محمد عليهم السّلام دوستى كن اگر چه فاسق باشى، و با دوستان آنها هم دوستى داشته باش اگر چه آنها فاسق باشند.