بخش هشتم خداوند استوانه‏اى بلند ميكند امام در آن اعمال بندگان را مى‏بيند

پ‏بصائر: محمّد بن مروان از حضرت صادق عليه السّلام نقل كرد كه فرمود:

امام صدا را ميشنود در شكم مادر وقتى بچهارماهگى رسيد بر بازوى راستش نوشته مى‏شود «وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِهِ» وقتى بدنيا آمد نورى براى او ميدرخشد بين آسمان و زمين وقتى براه افتاد استوانه از نور براى او بين مشرق و مغرب بلند مى‏شود.

در روايت بعد ميفرمايد: وقتى بدنيا آمد بر بازويش نوشته مى‏شود (وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ) و وقتى بسن جوانى رسيد عمود نور برايش بلند مى‏شود دنيا و آنچه در اوست مى‏بيند چيزى از او پنهان نميشود.

اين روايت بچند عبارت نقل مى‏شود در روايتى ميفرمايد: در هر قريه‏اى استوانه از نور برايش بلند مى‏شود اعمال اهل آن قريه را مى‏بيند.

 

پ‏بصائر: محمّد بن فضيل از يك راوى خود از حضرت صادق عليه السّلام نقل كرد كه فرمود: امام در شكم مادر كه هست صدا را ميشنود وقتى بدنيا آمد عمودى از نور برايش افراشته مى‏شود در همان محلى كه هست بوسيله آن مشاهده ميكند آنچه در جاى ديگر است.پ بصائر: ابو اسحاق جريرى گفت: خدمت حضرت صادق عليه السّلام بودم شنيدم ميفرمود: خدا را عمودى از نور است كه خداوند آن را از تمام خلايق مستور ميدارد يك طرف در نزد خدا است و طرف ديگر در گوش امام است هر وقت اراده چيزى بكند خداوند بگوش او وحى مينمايد.پ بصائر: صالح بن سهل از حضرت صادق عليه السّلام نقل كرد گفت من در خدمت ايشان نشسته بودم ابتداء بمن فرمود: يا صالح خداوند بين خود و بين پيامبرش پيكى قرار داده ولى بين خود و امام پيك قرار نداده عرضكردم اين مطلب چگونه است فرمود: بين خود و بين امام عمودى از نور قرار داده كه خدا بوسيله آن امام را تماشا ميكند و امام خدا را وقتى چيزى را بخواهد بداند بآن نور نگاه ميكند ميفهمد.پ بصائر: عباس بن جريش از حضرت جواد نقل كرد كه فرمود: امام صادق عليه السّلام فرمود:

 (إِنَّا أَنْزَلْناهُ)

 

نورى است بصورت خورشيد بر سر پيامبر و اوصياء اراده نميكند هيچ كدام از ما دانستن چيزى را از مسائل زمين يا آسمان تا حجبى كه بين خدا و عرش است مگر اينكه يك طرف آن نور بلند مى‏شود تفسير مطلبى را كه ميخواست در آن نوشته مى‏يابد.پ بصائر: اسحاق قمى گفت: بحضرت باقر گفتم فدايت شوم مقام امام چقدر است؟ فرمود در شكم مادر ميشنود وقتى بزمين رسيد بر شانه راستش نوشته است «وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ.

سپس خداوند نورى بصورت استوانه‏اى ميفرستد از درون عرش تا زمين در آن اعمال تمام خلايق را مى‏بيند سپس استوانه‏اى ديگر از آن جدا ميگردد

 

از جانب خدا تا گوش امام هر گاه احتياج بافزايشى داشته باشد در آن قرار داده مى‏شود.پ بصائر: ابو بكر حضرمى گفت: حضرت صادق بمن فرمود: يا ابا بكر چيزى از اتفاقات شهرهاى شما بر من مخفى نيست.پ بصائر: على بن احمد بن محمّد از پدر خود نقل كرد كه گفت من و صفوان خدمت حضرت ابو الحسن عليه السّلام بوديم صحبت از امام و مقامش شد فرمود: مقام امام در زمين مانند ماه است در آسمان او در محل خود از تمام چيزها مطلع است.

در روايت بعد ميفرمايد: امام مانند ماه است كه در هر مكان دور ميزند يا او را از هر مكانى مى‏بينند.پ شيخ حسن بن سليمان از كتاب منهج التحقيق از اسحاق بن عمّار نقل ميكند كه حضرت صادق فرمود: امام صدا را در شكم مادر ميشنود وقتى بزمين آمد بر بازوى راستش نوشته است «وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ» وقتى بحركت در آمد برايش استوانه‏اى از نور از آسمان تا زمين قرار داده مى‏شود بوسيله آن اعمال بندگان را مى‏بيند.

يونس بن ظبيان اضافه نموده: وقتى متولد شد باو حكمت داده مى‏شود و با حلم و وقار آراسته مى‏شود و بقامت او هيبت پوشانده مى‏شود و برايش چراغى قرار ميدهند كه رمز دلها را ميفهمد و اعمال بندگان را مى‏بيند.

 

فضل از حضرت باقر اضافه مينمايد كه وقتى در زمين قرار گرفت نورى از آسمان تا زمين براى او ميدرخشد كه بين شرق و غرب را مى‏بيند.