دنباله زيارت نامه حضرت ابا عبد الله الحسين عليه السلام

فاذا اردت المشى فقل : (اللهم انى اردتك فاردنى ، و انى اقبلت بوجهى اليك فلا تعرض بوجهك عنى ، فان كنت على ساخطا فتب على ، و ارحم مسيرى الى ابن حبيبك ، ابتغى بذلك رضاك عنى فارض عنى ، و لا تخيبنى يا ارحم الراحمين ).

ثم امش حافيا و عليك السكينة و الوقار بالتكبير و التهليل و التمجيد و التحميد و التعظيم لله و لرسوله صلى الله عليه و آله ، و قل ايضا:

(الحمد لله الواحد المتوحد بالامور كلها، خالق الخلق و لم يعزب عنه شى ء من امورهم ، و عالم كل شى ء بغير تعليم ، صلوات الله سلام ملائكة المقربين ، و انبيائه المرسلين و رسله اجمعين على محمد و اهل بيته الاوصياء، الحمد لله الذى انعم على و عرفنى فضل محمد و اهل بيته صلى الله عليه و آله ).

ثم امش قليلا و قصر حطاك ، فاذا وقفت على التل فاستقبلت القبر فقف و قل : (الله اكبر)ثلاثين مرة - و تقول :

(لا اله الا الله فى علمه و لا اله الا الله بعد علمه منتهى علمه ، و لا اله الا الله مع علمه منتهى علمه ، و الحمد لله فى علمه منتهى علمه ، و الحمد لله بعد علمه منتهى علمه و الحمد لله مع علمه منتهى علمه ، و سبحان الله فى علمه منتهى علمه ، و سبحان الله به علمه منتهى علمه و سبحان الله مع علمه منتهى علمه ، و الحمد لله بجميع محامده على جميع نعمه ، و لا اله الا الله و الله اكبر، و حق له ذلك ، لا اله الا الله الحليم الكريم ، لا اله الا الله العلى العظيم ، لا اله الا الله نور السماوات السبع ، و نور الارضين السبع ، و نور العرش العظيم ، و الحمد لله رب العالمين ، السلام عليك يا حجة الله و ابن حجته ، السلام عليكم يا ملائكة الله و زوار قبر ابن نبى الله . 

 

ترجمه :

و وقتى خواستى حركت كنى بگو:

خدايا من تو را اراده كرده ام پس تو نيز من را اراده نما، و من به تو روى آورده ام پس رو از من مگردان ، پس اگر بر من غضبناكى توبه ام را بپذير، و اين سير و سفرم به سوى فرزند حبيبت را مورد ترحم و تلطف قرار بده ، با اين زيارت مى خواهم كه از من خشنود شوى پس راضى شو از من و نا اميدم مكن اى كسى كه ارحم الراحمين هستى .

سپس پاى برهنه حركت كن در حالى كه با وقار و آرامش مى باشى و در اينحال تكبير (الله اكبر)و تهليل (لا اله الا الله )و تمجيد (خدا را با مجد و بزرگى ياد كردن نظير گفتن لا حول و لا قوة الا بالله گفتن )و تحميد (الحمد الله )گفته و نيز عباراتى كه بر تعظيم حق تعالى و رسول گراميش صلى الله عليه و آله دلالت دارند را بكار ببر و نيز بگو:

حمد سزاوار خداوند واحدى است كه تمام امور مختص به او بوده و او در جميع آنها مستقل است ، آفريننده مخلوقات بوده و هيچ چيزى از او پنهان نيست ، به تمام اشياء آگاه و عالم بوده بدن اينكه تعليم گرفته باشد، درود و رحمت خدا و درود فرشتگان مقرب و انبياء مرسلش و تحيت تمام فرستادگانش بر محمد و اهل بيت آن حضرت كه جانشيناش ‍ مى باشند، حمد و سپاس خدائى را كه بر من نعمت داد و برترى و فضيلت محمد و اهل بيتش صلى الله عليه و آله را به من شناساند.

سپس اندكى حركت كن و قدم هايت را كوتاه بردار و وقتى به تل و تپه رسيدى و قبر در مقابلت قرار گرفت بايست و بگو:

الله اكبر (سى مرتبه ) و سپس بگو:

نيست معبودى مگر خداوند متعال آن طورى كه خودش مى داند، و نيست معبودى مگر خداوند متعال و اين تهليل در حالى است كه حق تعالى مى داند از من صادر شده و نهايت و انتهائى ندارد، و نيست معبودى مگر حق تعالى و اين تهليل مقرون با علم او است ازلا و ابدا و نهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به خداوند است آن طورى كه خودش ‍ مى داند و نهايت و انتهائى ندارد و حمد و سپاس مختص به خداوند است و اين تحميد در حالى است كه حق تعالى مى داند از من صادر شده ونهايت و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به خداوند است و اين تحميد مقرون با علم او است ازلا و ابدا و نهايت و انتهائى ندارد.

و منزه است خداوند متعال آن طورى كه خودش مى داند و نهايت و انتهائى ندارد، و منزه است خداوند متعال و اين تنزيه در حالى است كه حق تعالى مى داند از من صادر شده و انتهائى ندارد، و حمد و سپاس مختص به حقتعالى است با تمام ستايشها در مقابل جميع نعمتهايش ، و نيست معبودى غير از حق تعالى و او بزرگتر از هر چيزى است ، و اين مقام حق او است ، نيست معبودى غير از حق تعالى و او بزرگتر از هر چيزى است ، و اين مقام حق او است نيست معبودى غير ازحق تعالى كه صاحب حلم و كرم مى باشد، نيست معبودى غير از حق تعالى كه بلند مرتبه و بزرگ مى باشد، نيست معبودى غير از حق تعالى كه نور آسمانهاى هفت گانه و نور طبقات هفتگانه زمين و نور عرش بزرگ مى باشد، و حمد و سپاس مختص به پروردگار عالميان است ، درود بر تو اى حجت خدا و فرزند حجت خدا، درود بر شما اى فرشتگان خدا و زائران قبر مطهر فرزند نبى و پيغمبر خدا.