باب در اينكه قرآن دو امام معرفى كرده: امامى كه به خدا مى‏خواند و امامى كه به دوزخ مى‏راند

پ‏1- امام باقر (ع) فرمود: چون اين آيه نازل شد (71 سوره اسراء): «روزى كه بخوانيم هر مردمى را به امام آنها» مسلمانان گفتند:

يا رسول اللَّه مگر شما امام همه مردم نيستيد؟ گويد: رسول خدا (ص) فرمود: من از طرف خدا بر همه مردم رسولم و بعد از من محققاً امامانى از خاندانم از طرف خدا به مردم گماشته مى‏شوند، آنها در ميان مردم قيام مى‏كنند و مردم آنها را تكذيب مى‏نمايند و ائمه كفر و ضلالت و پيروانشان به آنها ستم مى‏كنند، هر كه بدانها گرود و پيروى آنها كند و آنها را تصديق نمايد او از من است و همراه من است و محققاً مرا ملاقات خواهد كرد، هلا هر كه بر آنان ستم كند و آنها را تكذيب كند از من نيست و همراه من نيست و من از او بيزارم.

 

پ‏2- فرموده است (41 سوره قصص): «و آنها را امامانى مقرر ساختيم كه مردم را به جانب آتش بخوانند» فرمان خود را بر فرمان خدا پيش دارند و حكم خود را بر حكم خدا مقدم شمارند و پيرو هوسهاى خود باشند بر خلاف آنچه در كتاب خدا است.